Yakarış Şiiri - Muhammed Yusuf Maral

Başımı secdeye koyduğum gece;
Çözemem halimi sanki bilmece.
Adını anarken binlerce hece,

Seni sözlerime katamaz oldum.
Bin türlü günahtan yatamaz oldum.

Aşkına müptela dervişler vardı,
Seni bulanlara dünyalar dardı.
Belki de hiç gelmez bugünün ardı,

Ölümü çiğneyip yutamaz oldum.
Ezelden sözümü tutamaz oldum.

Gaflete dalmışım gözlerim âma,
Mağfiret iner mi günahlarıma?
Pişmanım yalancı pişmanlığıma,

Affet demeye yüz bulamaz oldum.
Ektiğin gülleri sulamaz oldum.

Zulümat bürümüş ruh ve gövdeyi,
Sana yapamamış gönül secdeyi.
Kalbimi kaplayan kara perdeyi,

Söküp etrafa saçamaz oldum.
Şu nefsin elinden kaçamaz oldum.

Gönlü mahzun olmuş bir divaneyim,
Ne ölüyüm ne de yaşar gibiyim.
Gözü doymaz sefil nankör biriyim,

Nimetin kadrini bilemez oldum.
Şükredip gözyaşım silemez oldum.

Dilimden kalbime inmedi adın,
Yine de sabrettin bela yazmadın.
Beni yaratmanda asli muradın,

Bir zerre anlayıp sezemez oldum.
Toprakta tertemiz gezemez oldum.

Ey gönlümün şahı biricik Sultan!
Ey merhameti bol Rahmeti Rahman!
Ey keremler kanı Sahibi İhsan!

Kulluk nişanını alamaz oldum.
Söz verip sözümde kalamaz oldum.