A Yakarış Şiiri - Halil Müftüoğlu

Her hüznümde bekledim, bir dostum! arar diye.
Kaldı mı ki hayatta, buna riayet eden.?
Umutsuz bekleyişler, nedendir acep niye?
Görmedim hiçbir insan, yüz almadan bir veren.

Hep aman diyenlerin, daim düştüm peşine
Mutlu olurum diye, bir faydam dokununca.
Bir kere bile olsa, bu mutluluk izine,
Ben hiç kavuşamadım, şu hayatım boyunca.

Her kucak açışımda, herkes doldu koynuma.
Bekledim tatmak için, ben de bu tür duyguyu.
Haz ile sarılacak, özlem çeken boynuma.
Hasret ile beklerim, olacak bu olguyu.

10.08.2020
Halil müftüoğlu