Yakarış Şiiri - Gürhan Kurukaya

Ne olur her yerde barış olsaydı!
Erdem olsaydı türkülerin dengi...
Hedefi kurşun değil, tohum bulsaydı!
Gülden olsaydı kırmızının rengi.

Ne olurdu Tarihin keskin ışığı,
Aydınlatsaydı kuytu diyarları.
Kar tanelerinin saf beyazlığı,
Temsil etseydi şefkatli yârları.

Ne olurdu kurşunu sıkan eller,
Kaleme ve bilime sarılsaydı.
Kırılmasa, dîldâr elinde diller.
Analar kuzudan ayrılmasaydı.

Kim bilir kesilir bomba sesleri!
Gönül duvarları set olur gider.
Taze sürgün gibi çocuk nefesi,
Aydınlık yarına, "umut benim" der.

Kim bilir yeşerir çölde yoncalar.
Yokluğun, yok olur ayak sesleri.
Bir sabah ansızın açar goncalar.
Dirilir yeniden birlik hisleri.

Bilirim ki, yine doğacak güneş.
Bakmadan ardına, kaçacak gece.
Bulunmaz tek vatan Türkiye'me eş...
Cennet, semasında Ülkemin bence...