“Keremi bol,canın özü yaşatır karnında balığın yirmi beşten birini…”
Gecelere demir atan çocuklardık biz
Seherlerde ışıktan ezgilerle doğardık
Duvarlara çarpan binlerce keşke
Soluğumuzu tutan eriyik bulutlar
Bir tutam tütüne dönüşür sarardı yalnızlığımızı
Dağlardan kaçıp dağlara sığınan çocuklardık biz
Fakirhanesi yıkılmamıştı iyiliklerin
Suskun değildi yıldızlar bu kadar
Bu kadar katil değildi sokaklar
Bakıp bakıp uzaklara ayrılığın yarasını türkülerle sarardık
Düşleri talan edilmiş çocuklardık biz
Mevsimler dalmışken büyülü uykulara
Bütün yaprakları tarumar edildi güllerin
Direnen umutlarımızı çaldılar avucumuzdan
Özenirdik hüzne kanat çırpıp yorulan kuşlara
Sükut sofrasında sohbete oturan çocuklardık biz
Gam burçlarına taşınırdı aşıklar
Ordular kurardı Ebrehe yürekliler
Aşkın cengâverleri çıkardı kuytular yalın kılıç
Tutunurduk aşk için yağan taşlara
Sürgünde yorgun çocuklardık biz
Çatlak dudaklarımız suya hasret
Parmaklarından su içmekti muradımız
Allah’ım sen sılada bahşet.
Kayıt Tarihi : 14.12.2016 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!