Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Sen öyle güzel dile getirmişsin ki duygularımızı benim ekleyecek bir sözüm yok susup dua etmekten başka, Allah rahmet eylesin ailesinin meleğine, sabır diliyorum... Sevgiler Zeynebim...
Biz ne zaman insanlığımızı bu kadar kaybettik?... Toplumu bu hale getiren nedir? Yok değildi. Zaman zaman okurduk gazetelerde böyle kahredici cinayetleri.Sapıklar, katiller boy gösterirdi zaman zaman. Ama son yıllarda gün geçmiyor ki bir başka cinayet haberi duymayalım. Özgecan olayı son yıllardaki acıların üzerine tuz biber oldu.
Bu olay toplumda ahlaki değerlerin sıfırlandığının,çöküşün resmidir. Eğitimin yozlaştığının resmidir.Analar bu acılara nasıl dayansın?.Genç kızlar yarınlarından nasıl emin olsun?...
Toplumsal bilincin dışında bir annenin acı çığlıklarıydı okuduğum. Duyarlı, yaralı bir yüreğin sesiydi. Kutluyorum Zeynebim. Emeğine, o naif yüreğine sağlık. Bir daha böyle şiirler yazmak nasip olmasın diyorum.Bu sayfadan eskisi gibi, şiirlerini okumak istiyorum daha sık. Sevgimle.
Hayalleri ile birlikte huzur içinde uyusun ÖZGECAN...Ailesine Allah sabırlar versin...
Yüreğine sağlık sevgili Zeynep hanım, içten ve dokunaklıydı paylaşım, sevgiler duyarlı yüreğine.
İnsan, insan olalı ne keşifler yaptı... Aya bile çıktı, en uzak gezegenlere ulaştı da bir kendisini keşfedemedi 'adam gibi...' Bir tek 'ONURUN' kıymetini bile bilemedi, arsızca nefsinin esiri olmaktan!
Diler ve beklerdik ki, asırların önüne gelen sayılar arttıkça artar medeniyet, sevgi ve şefkat çoğalır alabildiğine, kıymetini bilir bir insan, diğerinin...
Heyhat!
Zaman ileriye doğru yürürken, biz ortaçağ'ın karanlığına nasıl dönebildik! Vahşeti nasıl yakıştırabildik kendimize... Anlamak asla mümkün değil...
Değerli Nilgün.. 'Çığlığını' duyuyorum.. Kulaklarımı sağır edercesine hem de... Ve inan, ben de utanıyorum.. Utanıyorum işte!
Kutlarım şiirini.. İsyanına ortak gibi...
Ölüm,yeni bir yere yerle zorunlu yerleşme edimidir aslında.Bir zorunlu yüzleşme ,bir taşınış...Ama her ölüm erkendir...Hele de yaşamının en taze çağında bu evreni terk ederek başka adrese varmak,katlanılır olmayan acıları da beraberinde getirir..Olayı biraz daha ürküntülü kılan şeyse bu yer değiştirmenin 'cinayetle' koşullanarak yapılması ki...Özgecan böyle bir olayın kurbanı olarak geçti kayıtlara...Ben sana 'senin nasıllığına usum ermeden,istencim dışında yürüyorum..' dercesine geçip gitti bu genç kızımız...Yaşamının en üretken çağına adım attığı günlerdeydi..Ulusal boyutta büyük lanetin dalga dalga yayıldığı bu topraklarda vicdanlarımızı sarstı onun yok edilişi..Ateşin düştüğü yerdeki acıyı tahmin etmemek olası değil.Ama bir anne olarak Özgecan için söyleyecekleri olanlar var.Bunlardan biri de Zeynep Nilgün..Kendini bu olaydan ve bu olayın kurban'ından dolayı sorumlu addederek zorunlu olarak bu şiirine teslim ediyor duygularını...Şiirini baştan sona duygunun,şefkatin yapı taşlarıyla örüyor...Şiirinin harcını gözyaşlarıyla karıyor...Kutsal'dan kaynaklanan algılarla donatıyor dizelerini...Böyle YAKARIŞ'lar olmasın istiyoruz bu topraklarda.İnsanın insana kıyıcılığına son verilmeli artık.Hele de kadına karşı şiddetin vu yüzyılda gündemlerden düşmesi gerekiyor...Özgecan kızımıza yazılabilecek en güzel duyusal/duygusal sesleyişler bu şiirden çıkarak ''en büyük kat'a'' teslim ediliyor.Şiir salt Zeynep Nilgün'ün dileyişleri olmaktan çıkıp yüreğinde insan sevgisi bulunan herkesin ortak dili oluveriyor.Ben bu şekilde değerlendiriyorum...Huzur içinde uyu ÖZGECAN...Ellerine,yüReğine sağlık Zeynep Nilgün...Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta