Yakarış Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Denizlerin dalgaları gizlenirken gecenin karanlığına,
Son kez bakıp, dönüp gitmiştin yanımdan,
Ben şimdi anılarınla uyanıyorum güneşsiz sabahlara,
Son bakışın bir mızrak gibi saplanıp geçiyor kafamdan

Ağaçların ıslığı eşlik ediyordu beni yalnız bırakışına,
Yalan mıydı yani aşkın diyip yakarışına,
Sen sokak taşlarının üzerinden akıp giderken,
Sokak lambaları bir bir kapanıyordu her adımında,

Nasıl bir acıydı bilmiyordun,
Sevdiğin halde sevmediğini söylemek,
Yürek çırpınışlarımı sen hissetmiyordun,
İnan kolay değildi duyguları dizginlemek..

Anılar geçiyor film şeridi gibi gözlerimin önünden,
Bana bakmaların, beni azarlamaların, gülüşlerin,
Ama ulaşamıyorum onlara, kayıp gidiyorlar elimden,
Tek tutamağım var şimdi hayata, karşımdaki hayalin...

Seni sevmek ama dokunamamak, ne zor bilir misin,
Kafeslenip üstüne beton dökülmüş gibi, mecalsizce,
Dudaklarım git dese de yine beni sever misin,
Anlar mısın gözlerimin kal dediğini, ümitsizce...