Ve karanlığa geldim sonunda…
Kaça bölündüm bilmiyorum bu yolculukta…
Ruhum isyan ettikçe,kalbim tutuyordu gözlerinin hayaline dalmamak için…
Sana baktıkça kayboluyordum bu sonsuzlukta..
Günahkar olmuş anatomim,lanetin tacını takmış benliğim..
Ben,ben olmaktan çıktım,arşa kadar naralar çığırdım..
Sen oluyorum her anımda,
Ve sen geliyor damarlarım aktıkça..
Neyleyim sensiz yeryüzünü,
Sikmişim bu dünyanın tersini düzünü…
Nuh değilim tufanda kaybolayım,
Yeter artık ben de yanında uzanayım..
Kayıt Tarihi : 22.7.2009 09:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!