Yakarış Şiiri - Nevzat İncedere

Bir zamanlar yapardım ben kuşlarla yarış
Aklımın ucunda değildi ol hakka yakarış
Servet, mal, mülk, hevesmiş hepsi yarış
Bilmem kabul olur mu bu sonsuz yakarış
Verdiğin bendeki bu emaneti alıver rabbim

Gençlik bir büyü imiş onu yitirdiğimde uyandım
Çenemde diş kalmadı bak birer ikişer çektirdim
Ömür iplik gibiymiş zamanla söktüm sona getirdim
Harcadım hor kullandığım bedenimi sana getirdim
Acılarım ağrım arttı bedenimin acısını alıver rabbim

Bedenimde var olan değişmeyen yerlerim kalmadı
Belimdeki ferim gözümde ışık dizde takatim kalmadı
Kelimelerde anlamsız sıradanlaşmış bu var olmanın
Yaşarken ölmekmiş adı böyle aciz, naçar kalmanın
Her gün eziyetmiş verdiğin emanetini alıver rabbim