Yakarış Şiiri - Erdoğan Taşçı

Hüsrandan
Gümüldüm bin bir acıya yarab
Günlümün nehirlerinden kan sızdı dünyaya
Bu derdin dermanı olurmu dedim
Sonra baktım ki aciz olan benim

Tek farkım sessizlik
Kâhta fırtına sonrası
Kâh bir sohbet ricası alır
Hicazdan bir mektup gibi okur yüreğimi

İçimin boşluğun da bir boşluk
Gümüşün rengi kadardır
Sesimin çıktığı kadar sağır
Dünyaya baktığım kadar kör

Bu içimdeki kelepir kalp
Şu ufkun seyrine meftun gözler
Yitik bir füğüran gibi
Alaşağı ediyor

Ben yirmi dördün dibinde bir çınar
belkilerle süslenmiş gökyüzüne uzanıyorum
bu hayatın yağmacı esaretinde
samimi yüzün arkasındaki yüzden
ben Sana sığınıyorum

ben dağ ben mecazi bir anlam
ben şehir hülyasında bir hancı
Sol yanımda bakiyem
Elimde asırlık bir gül demeti
Kaldım bu âlemde bir başıma

Saatlerden çektim güzlerimi
Hitabına uygun edepteyim
İkrarın için nöbetteyim bekliyorum
Affet yarabbi affet