Yakarış Şiiri - Hülya Deveci

Senin verdiğin,bizim yaptık
Emanetlerin kalıcı sandık
Fani dünyaya daldık
Çek al bizi ebediyete
Gerçek saadet ülkesine
Ver bize de bir kulübe
O engin merhametinle

Gözyaşımla kapı tokmağına
Dokundum ya rab bağışla
Kendimi bilmez tavrımla
Geldim ya rab huzuruna
Biliyorum beni değil
Gözümün yaşını seversin
Birde halis olursa
İşte öyle geldim
Boş gönderme ya rab

Mecazi aşkla yetindik
İlahi aşk-ı istemedik
Verdiğin aklı zayi ettik
Bağışla bizi ya rab

Zamanı öldürdük
Üstüne oturduk güldük
Bu ömrü böyle çürüttük
Ebediyette yakma ya rab

Nefsin kölesi, dilediğini yapmışım
O çık demiş yoldan çıkmışım
Yanılmışım en güzel anlar yıkılmış başa
Bırakmış günahı,elemiyle bizi baş başa

Bu güzel alemi yaratanı
Saltanatın sultanını
Dolaşmış seyrangahında
İmzasını idrak edemedik

Şükür sözcüğü infilak eder
Verdiğin sınırsız güzellikler
Hak eden kim vasıfsız bizler
Şükürden aciz biçareler

Nimetlerin ve hediyelerin
Her gün devamlı ve hadsiz
Bizler asi kör ve dilsiz
Duadan zikirden şükürden habersiz

Sana yönelik kelimeler yetersiz
Bu aciz,bu beceriksiz belki affediliriz
Yalnız senin kapında dileniriz
Umulur ki sesimizi işittiririz
İlahi rabbim
Düşünülünce ferahlatır
Özleminle sarartır
Varlığınla şereflendir kalpleri
Mecbur edersin kendini
Bu müştak gönüllere
Seninle itminana erdir bizleri
Aşkınla açıver paslanmış yürekleri
Değeri yalnız sende
Senin için akan yaşların

Rabbim seni düşünürken yorulmak
Seni anarken tükenmek
Sana yalvarırken ölmek istiyorum
Bağışlanmış halimle kavuştur kendine
Yoksa bitap olurum bu çöllerde