Sanki tenim soyutluğuna karışıyor,
Bense gün doğumunda seni izliyorum.
Aklım benimle ne tür oyunlar oynuyor;
Yoksa rûhâni hoşluğunun etkisi mi?
Elin, dudağımın çevresini sarıyor,
Bu soğuk kış ayazında ben, üşüyorum.
Gözün, alıştığım yalanı fısıldıyor.
Gidiyor musun? Bu, gidişinin sesi mi?
Gitme, bırakma beni; gönlüm dayanmıyor.
Kardaki ayak izlerini görüyorum.
Sanki gün, daha doğmadan hemen batıyor;
bir hıçkırık başlar, tutamam nefesimi..
Son muydu? Yoksa, kâbusumun darbesi mi...
Kayıt Tarihi : 23.3.2025 06:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(closer by nuages, dinlerken okunması önerilir) Bir hikâye yok, yalnızca gözlerimin gün doğumunda gördüklerinden ibâret.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!