Yakarım Ülen Şiiri - Münevver Şenol

Bedenimi benden iyi kim tanır? tabiki ben.
Yavaş yavaş fire veren, hissizleşen ayak parmaklarımı.
Hareketlerimin günden güne azaldığını.
Benden başka kimbilir, kim hisseder? tabiki ben.
Hayır işlerinde dağları aşan, ulaşılmayana ulaşan.
Kim derdi ki bende böyle olacak mıydım?
Anasını sattığımın bu dünyayı atarım ülen.
Hemde bir kalemde silip atarım.
Daha olmadı bir kibrit çakar, yakarım.
Birde karşısına geçer, ohhh çekerek,bakarım.
Bakarım ülen bakarım.