Yakarım dilşah Şiiri - Veysel Çakır

Yakarım dilşah
Her akşam her sabah yollara çıkıp
Belki dönersin diye bakarım dilşah
Ardından uzunca bir ah bırakıp
Hüzünle boynumu bükerim dilşah

Yıllardır akıyor ümit çeşmesi
Nasibim olmadığı bir kez içmesi
Aklıma gelmiyor senden geçmesi
Sanmıyorum bir gün bıkarım dilşah
Çektirdikçe sanma bıkarım dilşah

Benimle kışladı bitmez kederim
Kapanmaz yaralar açtı hederim
Her gün dünümden daha beterim
Kaderimden bunu çekerim dilşah

Bir gün bitirip de malum seferi
Hasretlik içinde dönersen geri
Kendine gelince bu gönül eri
Ancak bu savaştan çıkarım dilşah

Ne yesem yutulmaz oluyor birden
Üzerim ıpıslak oluyor terden
Azıcık eser yok gözümde ferden
Ha bittim biterim çökerim dilşah
Üç adımdan sonra çökerim dilşah

Sinemi döverken hep vura vura
Çelik gibi beden döndü hamura
Saplanmış gibiyim şimdi çamura
Ahımla dünyayı yıkarım dilşah

İçimdeki volkan dışıma taşar
Dağları tepeler ovalar aşar
Ömrü olan bunu görürsün yaşar
Sonunda dünyayı yakarım dilşah

02/07/2023 Veysel ÇAKIR