Yakarım Ankarayı Şiiri - Sedat Kocabey

Bu aşk bitti diyorsun
Bırakıp gidiyorsun
Sen beni bilmiyorsun
Yakarım Ankara’yı

Evinizden başlarım
Cam çerçeve taşlarım
Akarken gözyaşlarım
Yakarım Ankarayı

Dön geriye bul beni
Karakoldan al beni
Bırakırsan dul beni
Yakarım Ankarayı

Öfkemi dindiremez
Sözümden döndüremez
Kimseler söndüremez
Yakarım Ankarayı

Kurtuldum de şişinde
İzindeyim peşinde
Pişmanım de düşünde
Yakarım Ankarayı

Aklını başına al
Gel verdiğin sözde kal
Ey beni bilmez çakal
Yakarım Ankarayı

Ağlatırsan yüzümü
Karartırım gözümü
İyi dinle sözümü
Yakarım Ankarayı