Yakarca Şiiri - Erdal Tuna

Hüzün sessiz-sessiz yürür şehrimde
Mesaisi bitmiş memur edasıyla silinir güneş
Başlar kendi başına kalanların öyküsü
Yaşamak değil bu bir intihar türküsü
Kapanan kapılar dünyanın sınırı olur
Alınır raflardan acılar, görünen bir yere konur
Karışır artık gerçekle hayal
Kaçarken düşüncelerden bir ses der “az daha kal”
“Sanma ben koca şehirde bir haneyim
İstersen kov da, ben yine gelmek için gideyim”
Kirpiklerde biriken yağmurlar ertelenir
Bir noktada iki göz önce durur ve nefeslenir
Sonra yılların kırbacı dimağları kamçılar
Bir hatıradır kaçar, bir pişmanlık kovalar
İnfaz vaktidir artık geç kalınmış anların
Sen de düşmüşsündür eline zaman denen celladın
Elem görünmez duvar olup her yanını çevreler
Yaşatmaz öldürmese de ah bu yakarca geceler
Öldürmez yaşatmasa da ah bu yakarca geceler