Yakar Derdin Firakı Şiiri - Fatih Erkan

Yine hasret var ufukta beliren güne inat
Kalbime bu yokluğu tattırdı yine hayat

Hasret hüzünle kardeş, birbirleriyle varlar
Hüzne hasret kalalı yine efkârlı canlar

Can feda edecekken mukaddes bir kedere
Kedersizlik belası mühürlenmiş kadere

Ruh ister en derin buhranlara dalayım
Gözümün yaşı ile yunayım yıkanayım

Akmadı mı gözden yaş belirir kalpte feryat
Öyle ölümdür ki bu tahammül etmez emvat

Bu halin nalesini kabir sükûtta duyar
Bin bir avaze ile isyanlar göğe ağar

Elemsiz ruhtur elbet cihanda en bî-çare
Çöl olur göz yaşsız, dökülür pare pare

Gönlü sıkar, der ki; ben en büyük belayım
Gamsızlık belası der, ben bana mübtelayım

Öz nefsine muhabbet öyle gıda ki bayat
Benliğini aştın mı budur en büyük cihat

Kendine âşık olan cihanda pek ham ruh var
Var nice iniltiler, sinesi tam bir duvar

Âlemde baki olmaya bilirim ki yok çare
Neden cihana sevda gitmek dururken yâre

Vâsıl et sana Ya Rab bir yaşsız kerbelayım
Ceyhun et yüreğimi ummanında kalayım

Akıt gözüm yaşın ben dermanım bulayım
Kapı kapı dolaşıp ben hep senin olayım

Cevr ü cefadan fazla benmişim bana bela
Ya Rab bildim gayrı, ben sana mübtelayım.