Yakar canımı
Gelmişim, ömrümün son yıllarına
Geride bıraktım, güzel yıllarımı
Ne zaman otursam, yalnız başına
Depreşir geçmişim, yakar canımı.
Ne zaman, geçmişim gelse aklıma
Düş kuran olurum, yalnız başıma
Bazen de, zor günler çıkar karşıma
Konuşur geçmişten, yakar canımı.
Hayaller, kurarken çokca geçmişten
Son anda geçerim, kendi kendimden
Derin bir uykuya, dalmış uyurken
Gördüğüm her rüyam yakar canımı.
Yalnızlık içinde, vaktim geçerken
Olmazdır yanımda bildik kimseden
Gözlerim yaş dolar, sızar yüzlerden
Yap yalnız oturmam yakar canımı.
İşte ben böyleyim, yaşlı günümde
Gülemem ben gayrı, kalan günümde
Bu dünya bir yalan, benim gözümde
Kul Yüksel der hayat yaktı canımı.
Yüksel Şanlıer
21 Eylül 2020
Kayıt Tarihi : 21.9.2020 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gülemem ben gayrı, kalan günümde
Bu dünya bir yalan, benim gözümde
Kul Yüksel der hayat yaktı canımı.
Hayat nedense hep iyi insanları yakıyor bence olan bitenler gördükleri için
Elinden bir şey gelmediği için birde hele suçlamalar olursa temelli hayat
Çekilmez oluyor dertli ve hüzünlü bir şiirdi tebrik ederim hocam selamlar
TÜM YORUMLAR (1)