Yakan Sıla Özlemi Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Hep özlemle ağlayarak boynumu bükerim
Uzun yollara bakar çağıl çağıl çağlarım
Sel olan bu tüm gözyaşlarım içime akar
Sılam seni kuşa, kurtta, böceğe sorarım

Seni ararım akan sudan esen yellerden
Yakan, kavuran güneşten pişiren ateşten
Ya şu bulutlarla gel yada yağan yağmurla
Takatim, ferim kalmadı seni aramaktan

Dağlara, taşlara şu gözlerimi bıraktım
Yamaçlara yaslandım tüm yolları gözlerim
Ya çık gel ya bir haber yolla yada bir selâm
Sevdiceğim şu yüreğimi sana bağladım

Ey yüce dağlar yol verin gurbetten gideyim
Hasreti burnumda tüten sılama döneyim
Gözlediğim yollar uzar gider yok gelenim
Oy ciğerparem ah ben yalnızım ben öleyim

Tabipler toplanıp yaralarımı sarsınlar
Şairler oturup benim derdimi yazsınlar
Yaralı yüreğim sılayı pek çok özledim
Eğer ölür gidersem toprağına koysunlar

Benim sılam çok uzak benim köyüm çok ırak
Ah kambur felek ey yoksulluk peşimi bırak
Kağızman bir güzelliktir, sevdadır, yürektir
Kalkıp ta gideceğim kolum, kanadım kırık

Selim, Digor, Susuz şu gözlerim hep uykusuz
Arpaçay, Akyaka şu Çobanoğlu dermansız
Sarıkamış ormanın, yolların kıvrım kıvrım
Kars’ı da pek özledim kalem sen bunları yaz.

04.08.2011
Yıldırım