Yakan gözler Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Bir ay ki daha da gündüz bana geceden,
Bir ay ki bu ne endam bakıyor pencereden,
Saçlar ki gece gibi sade ve girdap,
Bir ay ki daha da yâkin bana geceden.

Bu nasıl bi geliştir ki alem sana baktı,
Şiddetinden yer küre geldi de gitti,
Evhamına kapılıp ben beni yaktım,
sana baktığımı gören ölüyor sanacaktı,

Vuruyor gönlüme hançer sahibi sözler,
Yeter eziyetin daha da beter gözler,
Sessizliğin sonu yok ola ki vedaya,
Zatım da şehir de gidersen seni özler.