Sen geçitsiz labirentlerin merkezinde güneş
Ben bir yudum sevginin sürgünü göktaşı
Umdumki kalbin duyar kalbimi
Sürgün zamanlarımda ışığına kapılıp yörüngene tutuldum
Duyamadın bebek yüzlü prensesim
Duyamadın sevginin sesini
Neresinden denediysem labirentin
Her defasında hüsrana saldı duvarların
Yenilmiş savaşçılar gibi pecmurde geri çekildim
Biraz toparlanıp yeni bir ihtimali denedim
Yine hüsran kazandı,güneşine uzanamadım
Serilemedim sıcağında kumsallarına
İki yakası bir türlü birleşemedi kalplerin
Dinmedi,ne kadar çabalasam da sızılarım
Yinede bırakmıyor düşlerimi gülüşün
Bu kaçıncı denemem yine kaldım uçurum dibinde
Sen vurdun bu serçeyi tutulmuşken dili
Gülüşünle açıldı kodesin kapısı
Sesinle şenlendi kırları,ırmakları
Bir ihtimal hesab nereden bilirdim böyle şaşacaktı?
Hadi yaz hükmümü temmuz bakışlım ve kır kalemi
At beni geldiğim,kurtulacağım sandığım kafese
Sonra geç karşıma da gül ucuna takıldığım gözlerinle
Sil zamanı da unuttur unutturabilirsen bendeki seni
Söndür kalbimde tüten ateşini
Bir kez daha duvarlarına çarpıp düşüyorum şimdi
İhtimalin,kış gününde odunum kömürüm olmuştu
Şimdi olmayacaklığın çığ olup kesecek soluğumu
Sen anlaşılmaz olmaya bağımlı
Ben sevgi ihtimalinin sarhoşu
Bu zamanda dilime dolamışım sevgi denen bir kelimeyi
Saçmalıyorum besbelli
Kayıt Tarihi : 24.2.2005 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!