Yakamozlu akşamlar

Ne zaman Ak denizin ufku alacaya döndü
Ben oradaydım.
Oturdum karşılıklı konuştum gri yakamozlarla
Efkârımı dağıttım sırlarımı paylaştım.
Sıcak yaz akşamlarında arkadaş oldum yakamozlarla
Ve kıskandı Ak deniz.
Çırpındı sular.
Vurdu başını çakıllara geldi kumsalları yaladı.
Mor akşamlarda.
Akşamın gölgesi düştü suların böğrüne konuşurken.

Ah o ak deniz akşamları neydin ben.
Bazen sarhoş
Bazen aklım başımda
Az mı teselli ettin beni yakamozlarla konuşurken.
Sen teselli ederdin.
Çoğu zaman yorgundum üzüntülüydüm.
Sana sığındım, seninle göz göze konuştum
Koylarda.
Sen teselli ettin beni
Sen.
Acılarımı paylaştın sırlarımı paylaştın
Moral verdin
Ah ak deniz akşamları unutmadı o günleri ben.

Hiç unutmam.
Bir akşam yorgun ve düşünceliydim.
Oturdum bir kayanın üzerine gözlerimi diktim dalgın ve düşünceli halimle.
Birden yaz yağmuru başladı.
Küçük balıklar boğulacaktı başlarını suyun üstüne çıkarmasa
Hava almaya başlamışlardı.
Birden çırpındı deniz gölgeler oluştu yakamozlu sularda.
Bir avcı balık vardı küçük balıkların arkasında
Nasıl da kaçmışlardı.
Yağmur şiddetlendi sular karanlığa gömüldü.
Kayboldu yakamozlar.

Severdim yakamozları.
Onlarla paylaşırdım ben, sırlarımı
Onlara dökerdim iç çektiğim ahımı derdimi
Mor olurdu ufuk yakamozlu akşamlarımda içimi dökerken.
Ve yalnızdım.
Kimse olmazdı yanımda yakamozlu akşamlarımda.