Yakamozlar sorar Hak'ka

Bu akşam yine, ufka baktım kıyılardan,
Yine hayalin vardı, göründün ufuklardan,
Yasın mı vardı, giymiştin karalardan,
Gördüm de ıslaktı gül yüzün yaşlardan.

Gözlerinde elmas tanesi yaşlar vardı,
Dökülüyordu denize de deniz coşardı,
Balıklar şaşkın, meltem bakardı,
Sen de bir haller vardı da, gün ağlardı.

Bu akşam, baktım ufka yine kıyılardan,
Gördüm ki, güneş saçlarını okşardı,
Kıskandım da, yapma dedi yaradan,
Kıpkızıldı tenin, güneş rengiyle boyardı.

Bu akşam öyle çok baktım ki kıyılardan,
baktıkça pere, pare ettin sen yüreğimi,
Sana baktım, doya, doya kayalardan,
Sen de bana baktın da, ağlattın gözlerimi.

Yosunlu kokun geldi, meltem kucaklamış,
Tanıdım sendin, seni sarıp sarmalamış,
Beni görmüşsün kendini yollamış,
Al götür demişsin de, meltem dedi bana.

Döktüm o akşam içimi, esen yele ufka,
Sen bilmedin, oysa gönlüm çok yufka,
Bu akşam çok ağlattın, sana bakarken,
“Yakamozlar kim diye sordu beni Hak’ka.