Yakamozlar Şiiri - Abdullah Tekmen

Yel, karadan denize, denizden gönüllere
Ilgıt ılgıt esmeye başladığı anlarda,
Kıyısında gün batımı, gül kurusu akşamların
Karanlığa dönüşen, gönülleri okşayan
Gizemli güzelliğinde dinlenir şarkılar.
Kıyı boyu yanan renk renk ışıklar,
Şavkıyor sevi dalgalarına
Oluşu yakamozlar...

Yalp yalp yanıyor,
Yalım yalım bie uzuyor, bir kısalıyor
Sonra alevleniyor
Gözleri kamaştıran
Altın renkli yakamozlar....

Sanki güzel bir dansöz
Kıvrak ve ince devinimlerle
Dans ediyor gönüllerde, ruhlarda.
Kişiyi böyle düşündürüyor
Yanar döner yakamozlar...

Beyin deniz oluyor, yakamozlar düşünce,
Beyin dalgalanıyot okyanuslar gibi,
Yakamozlar düşünceyi
Karıştırıyor birbirlerine
Sonra göz kapayıp açıncaya dek
Bütünleşiyor yakamozlar...

Kişi yitiriyor bir an kendini
Yakamozların masal ülkesinde
Dalgalarla yakamozlar içinde...
Sürüklüyor gerçeği masallar ülkesine,
Büyülüyor kişiyi ışıklı varlığıyla
Gönüllerde, ruhlarda
Git gide eriyor gizemleriyle
Tükeniyor yakamozlar...