Yakamoz Gözlerinde

Kavgalarımızdan bir türlü,
Vakit bulupta,
Bir araya gelip,
İki kelam yapamadık.

Kavgalarımız, aşkımızı bizden,
Çok uzaklara alıp,
Çok zor ulaşacağımız yere attı.

Şimdi sen ayrılığın acı telaşında,
Ne olduğunu anlamadan,
Hazan yaprakları gibi,
Bir oraya, bir buraya, savruluyorsun.

Benin telaşım ise,
Yakamoz gözlerinde,
Bir daha hayaller kuramamaktan,
Bir daha saatlerce bakamamaktan,
Ödüm koparcasına,
Korkular içindeyim.

Sonbahar da çölde yanar gibi,
İçin için, kavrularak yanıyorum...