Biri tutmalı şu kuşları kanatlarından.
Usulca getirip avuçlarımıza bırakmalı.
Göğü, bulutları,
gökkuşağını bize getirmeli.
Ay karası bir gece bu, karanlık.
Yıldızları yüzümüze sürmeli.
İçimizde deveran eden hasret,
Hicran yarası açtı bağrımızda.
Merhem yok. Çare yok.
Geri dönüş yok bu aşkta.
Yaşanan, yaşandığıyla kaldı.
Güneş az evvel hüzünle battı.
Denizde yakamoz bin parça.
Kederim bin yıllık bir yara.
Kayıt Tarihi : 8.10.2020 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/08/yakamoz-2-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!