Yakamoz Şiiri - Tanfer Caner

Güneyliyiz Akdeniz iklimleri kuşanmışız
geceleri uzun ve yalnız, gündüzleri sıcak ve terli
kışlar... kışlarımız yok her daim yazdayız
yaz güneşinde akdenizin tuzunda kavrulmadayız
bu yüzden esmeriz; kimimiz sarışın, kimimiz kumral
ama düşlerimizde hep bir esmerlik taşırız
düşlerimiz... gecenin sancısında doğan dolunay gibi
düşlerimiz, sıcak, terli Mersin gibi
Mersin...

Ben çocuk olmakta vazgeçirildiğim yılları Mersinde yaşadım
olmaması geken yaşlarda hiç olmaması gereken şeyler...
ama yaşadım
esmerdim belki Mersin'i bu yüzden sevdim
belkide sevdiğim için esmerleştim... sevdikçe esmerleştim

Bunca meşru yokoluşta aslında çok az şeyi sevebilidim ama 'sevdim'
hani Mersinliyim ya Akdeniz gibi sevdim
çığlık çılığa, dalga dalga, imdat bile istemeden boğulurcasına...
çok az şeyi sevebildim Mersini sevdim
sense Mersin gibiydin...

Saçlarında o poyrazın rüzgarları, gözlerinde Akdenizin ıslaklığı
tuzlu, sıcak, sırıl sıklam ıslaklığı
gözlerinde medcezirler o çıldırasıya gelgitler
/gözlerinde imdat yakarışları boğulan bir adamın
dalgalarca boğulan çığlıkları/

Gözlerinde Akdeniz gurbetimde Mersin...
gurbetimdeki Mersin sin...

Bakarak yakamozlarına düşler kurduğum şehirsin
düşlerimi yağmalayan şehirsin
düşlerimce yağmalanan şehirsin
yollarını ezbere bildiğim, sokaklarında kavgalar ettiğim
kazandığım, ama en çokta yenildiğimsin
yenilgimsin yenildikçe direnmişimsin
/esmerliğimin sebebi sensin/