Yakamoz Şiiri - İsmail Temel

~ 26.09.2022 ~

Sen ki, dalgalara kafa tutan yakamoz..
Sen ki,
Yosunlaşmış benliğimin koyu gölgesi.
Her gökkuşağında bir tutam sen varken,
Benim göğüm duvarlarının esaretinde..
Sen ki, şarkıların,
Sigara yaktıran nakaratları..
Sen ki, her şiire vuslat olan sevgili..
Her yanağın yamaçlarında
gülüşlerin varken,
Benim gamzelerim,
Pınarlarının karanlığında..
Kirpiklerim ise,
Göz kapaklarının meçhul kaybında..
Şimdi,hangi şarkılara ses oluyorsan,
O nakaratta duy beni..
Şimdi,hangi şiire vuslat oluyorsan,
Yüklemelerinde ara beni..
Sen ki,
Zamana inat,
Zamansızlık zamanısın yâr..
Şimdi,yelkovanın kanadında bekle beni..
Şayet bir gün yorulursa bekleyişlerin,
Geçmeyecek geçmişinde sorgula maziyi..

...

...

Mazimizin geçmeyen geçmişi ,
Bekleyişlerimin yorgunluğunda yâr..
Ben ki,zamana inat ,
Yelkovanın kanadında,
Zamansızlık zamanıyım..
Ben ki,
Ses olurken bile şarkılara,
Seni gizleyendim nakaratlara..
Ben ki öznesiydim,
vuslat olduğum her şiirin
Çünkü ben,
Kelimelerden kıskanacak kadar
çok sevdim seni..
Kirpiklerin , göz kapaklarımın değil,
Göz bebeklerimin en derininde özgür..
Bulutlarla örttüm gamzenin yamaçlarını..
Ve yıldızlara ısmarladım hayâlini..
Çünkü ben ki,
Sen uyurken bile ,
Güneşte demlerdim çayını..
Çünkü ben yakamozdum yâr..
Benliğinin aydınlık tarafı,
Gökyüzünün mavi rengiydim..
Siyaha çalsa da bazen yokluğun..
Ben gördüğüm her renktte sana bürünürdüm

~ 26.09.2022 ~