Hava ağırdan karardı.
Bir göl kenarına sığındım.
Kınalı bir taş üzerine oturdum.
Ağaçların reveransıyla
başlayan geceye
ateş böcekleri
raks ederek eşlik ediyor.
Çekirgeler şarkı söylüyor.
Yapraklar ürkekçe titriyor.
Avuçladığım taşlarla
bu gece yakamoz bin parça.
Her parçasında sen varsın.
Her parçası ayrı huzur.
Gözlerim senle dolu,
gözlerim yakamoz.
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 21:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
22 KASIM 2017 ÇARŞAMBA
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/17/yakamoz-130.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!