SAMSUN / ÇARŞAMBA - 22.01.1998
Sonsuz mutluluğa ulaşabilmek için, gelecek planları kurup bugünlerini unutan, yaşamayı
unutan, yaşamı unutan bu insanlara ne oldu?
Sonsuz mutluluğa erişebildiler mi sahiden?
Peki ya geçmişin izlerini atamayan insanlar; onlar ne yaptılar?
Her günü umutsuz yaşayan bu insanlar yaşamanın ne olduğunu hatırlayabildiler mi?
Her sonda bir yalnızlık vardır. Bu durağa gelen insanlar elbet bir süre sonra gideceklerdir.
Elbet bir gün var olduğumuz o yokluğa geri dönecek ve o karanlıkta yaşama umutlarımızı
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta