Yakalım Yıldızları Şiiri - Mehmet Zafer

Ey hasreti her anımda kalbime
ok gibi saplanan kadın!
Daha hangi vakte kadar sürgünlere salacaksın
kavrulan yüreğimi.
Söyle! ! !
Söyle,daha ne kadar taşıtacaksın omuzlarımda
bu yokluğunu?

Boynuma taktığın özlemin yağlı bir urgan
Ya gel al beni bu ayrılığın sehpasından
Ya gel çek sehpayı ayaklarımın altından
Bitir artık bu sancıyı!

Hangi yana dönsem sen yağıyor sicim sicim,
sensiz bu kentin üzerine.
Yetmedi mi bu zulmün?
Yetmedi mi çektirdiklerin?
Çekildi dermanım damarlarımda,
toprağa gömdüm dizlerimi.
Arş-ı Ala'ya açılan avuçlarıma ılık ılık akıyorsun.
Aşkın sahibine rücuyla secde ediyorum,
hıçkırıklarıma katık oluyorsun.

Ey sitemlerime naz yapıp haykırdığım sevdam
Söyle!
Söyle,hangi iklimlerin boyasısın ki böyle
bütün dünyamı işgal ettin.
Gecelerim bile
silahımın ucundaki kurşun kadar yaslı.
Yanaklarımda sen olan yağmurlarımda
elim,"elim"sağanak toplamakta.
Söyle,hangi celladın kırbacısısın ki böyle
annesiz çocuklar yetimliğimi yazıyor!

Kanayan yanlarımla matemlere salıp duruyorsun
Yapma!
Bak yeniden fütursuzca atıldım
bitimsiz uykularıma.
Ayık kalışların kökünü kazıyarak hayatımdan,
nihayetsiz sarhoşlukların koynuna bıraktım kendimi.
Sensiz yaşadığım her an
hayatımdan çıkarıp attığım en haşin kötülüğümdür.
Bil ki bu bir hasret nidasıdır
Bil ki bu bir haykırıştır
Sen söyle bana!
Söyle ki hangi türkülerde teselli bulduğunu
ben sana hicaz olup sereyim önüne
bütün çöllerin sahralarını.

Öyle uzak durma ey ceylan bakışlı yâr
damarlarımda şahlanan haline bir selam ver
aşkın sahibinin hatrına bir merhaba sal ırağımdan.
Salki...solup giden ömrüme can gelsin
nemalansın ruhum bakışlarınla.
Beni senden,
seni bu aşktan mahrum bırakma!

Koparıp zincirleri hücremin duvarlarından
Prangaları parçalayıp sana geldim
Sahiplen...
Kovma yüreğinden..kovma,kovma beni! !
Mevsimlerin en sevinçli haline kucak açıp
aşkın sahibine birlikte secde edelim.
Gecenin ıslaklığını yok edip,
Yakalım yıldızları...