Her koşu uzundur kaçanlar için.
Yokuş ihbar eder, düzü yakalar.
Aşınır arzdaki her vida, perçin.
Toprak havalanır, tozu yakalar.
Yollar çatallıdır; yönünü şaşar,
Dikeni, çakılı unutur beşer.
Hesap kitap yarım; paya ne düşer?
Çareler tükenir; yazı yakalar.
Hayrı yürüyenden çoktur koşanın,
Velâkin engeli düzgün aşanın.
Hızı, hırsı yetmez korkak tavşanın;
Hedefe odaklı tazı yakalar.
Önce tedbir, sonra tevekkül gerek.
Karanlığa mahsus, ışığa merak.
Meçhulse varılan her yeni durak,
İdrakler kaybolur; sezi yakalar.
Savaşa yeltenme, başa dert açma.
Savaş çıkarsa da cepheden kaçma.
Demiş Peygamberim, başka yol seçme.
İlahî gayenin gizi yakalar.
Metanet kıymetli bir seciyedir,
Türk’e Yaratan’dan bir hediyedir,
İslâm’ın ordusu sensin diyedir.
Gafili acıklı sızı yakalar.
Sana sınır çizen, hapsettik sansın.
İman volkanında kaynayan kansın!
Gönül coğrafyanla cihan sallansın!
Hafife alanı mazi yakalar.
Mücella Pakdemir
Mücella PakdemirKayıt Tarihi : 28.6.2024 15:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu anlamlı şiirinizi daha önce kaleme aldığım bir şiirimle yorumlayım istedim.
Yıllar sonra antoliji de yeniden buluşmak ne güzel.
Saygılarımla.
Allah Beni Seviyor Ben Ona Aşığım
İçim içime sığmıyor!
Bu gün aşkımı ilan edeceğim.
Bu mektup, benim ilk mektubum.
Umarım, dilim sürçmez,
elim ayağıma dolaşmaz,
sözlerim elime yüzüme bulaşmaz…
Kalemin ucu kırılmaz!
Ve Aşkımı açık açık ilan edebilirim..
Adım gibi biliyorum…
Allah beni seviyor !
Hiç şüphem yok ki, bende O’na deli gibi Aşığım!
İki gözüm iki çeşme; kavuşacağım hasret gününü bekliyorum.
Eleste verdiğim söze, ettiğim yemine sağdığım.
Sidretü'l-müntehâ’yı görmek için sabırsızım.
Öğrendiklerimi hatırlamak için ant içtim.
Kendi kendime söz verdim.
Biliyorum!
Allah’tan geldiğimi.
Biliyorum yine ona döneceğimi.
“İnna Lillahi Ve İnna İleyhi Raciun”
Biliyorum, beni hasretle beklediğini.
Kim ne derse desin.
Hiç de umurumda değil…
Aht ettim.
Ahmet Yesevi,
Hacı Bektaş Veli,
Mevlan Celalettin Rumi ve Şems-i Tebrizi’nin yolunda yürüyeceğim.
Yunus Emre'nin izini süreceğim.
Rabbimin varlığında yok olacak, Aşk od’unda yanıp kül olacağım.
Din tacirlerinin çizdiği, korkulardan uzak kalacak, taklitçilerin tuzağına düşmeyeceğim.
Bildiklerimle amel edecek; bilmediklerimi, rabbimin öğretmesin bekleyeceğim.
Alim olan O!
Alim’i seven de o!
Ama’yı bilmeyene,
Elest gününü hatırla-mayana,
Şen’in ne anlama geldiğinden habersizse alim denir mi?
Bilim ve ilim’den habersizsin arkasından gidilir mi?
Bakın, Yunus Emre:
“Cennet Cennet dedikleri
birkaç köşkle birkaç huri,
İsteyene ver sen anı,
bana seni gerek seni!” diye ne Güzel söylemiş!
Yolumuzu çizdik!
Gözümüz yok dünya malında.
Koşar adım ilerleyeceğiz aşk yolunda.
Yok olacağız alemleri yaratanın varlığında…
Necati Kavlak
Kayıt Tarihi : 9.4.2019 13:31:00
TÜM YORUMLAR (1)