Yakakent Samsun Şiiri - Osman Bulut

Çık Samsun'dan takip eyle kıyıyı
Sonunda karşına çıkar Yakakent.
Kullanmana gerek yok beş duyuyu
Seni kendisine çeker Yakakent.

Bizans’ı ezince Yavuz'un atı
Gümenez’e döner Kominos adı.
Vaktiyle onun da dolar miadı,
Yeni bir tabela diker Yakakent.

Tam kıyıda parlayan bir yarım ay,
Bin yıl geçse kararmaz kolay kolay.
Sahilinde içersen bir bardak çay,
İçini de sana döker Yakakent.

Samsun'un nüfusu en az ilçesi,
Belki halktan kat kat fazla serçesi!
Ormanı, merası, bağı bahçesi,
Toplasan iki yüz dekar Yakakent.

Sevgi, tohum, toprak, su tüm masrafı,
Sakinleri birer çiçek sarrafı.
Güllük gülistanlık dört bir tarafı
Misk-i amber gibi kokar Yakakent.

Ninem gözde gözlük, elde değnekle,
Çalışır çabalar zevkle, istekle.
Balkonu, bahçeyi süsler çiçekle
Otları kökünden söker Yakakent.

Deniz mavi, doğa yeşil, hava mis
Ayrıca cevizli mantısı nefis.
Koş gel kalma büyük kentlerde hapis,
Sana gözü gibi bakar Yakakent.

Karadeniz tutkusu, dert ortağı,
Dahası en büyük geçim kaynağı.
Yüzü güler dolu gelirse ağı,
Boşsa kaşlarını yıkar Yakakent.

Sahilleri en kıymetli çeyizi,
Bölgenin en sakini, en temizi.
Kabına sığmayan Karadeniz'i,
Dizginler hizaya sokar Yakakent.

Bazen usandırır denizin nazı,
Çıkar Uzunkız’da geçirir yazı.
Ruhu dinlendirir doğanın sazı,
Nasıl kulağını tıkar Yakakent.

Hem denizi cömert hem de toprağı,
Bir başka uğraşı defne yaprağı.
Bir de turizmde dikip bayrağı,
Dünyaya bir selam çakar Yakakent.

Bir kez toprağına bastınsa ayak,
Hep orada kalır; akıl, göz, kulak.
Ya bir şarkı olur ya da bir ırmak,
Gözünden gönlüne akar Yakakent.

Ne yapsan mideye vurulmaz kilit,
Hele de sofrada var ise tirit.
Uğrar Çamgölü’ne buldukça vakit
Bir mangal, semaver yakar Yakakent.

Gördüm; yaşlı genç katılmış halkaya,
Yakakent HEM dönmüş bir fabrikaya.
Örgün, yaygın eğitimle yakaya,
Bir altın madalya takar Yakakent.

Kucak açtın iki gün bu Osman’a,
Çok şey sığdı o ufacık zamana.
İçerler bak onu elden saymana,
Kalbine bir hüzün çöker Yakakent.
Osman BULUT
29.05.2024