Yak Kendini Şiiri - Bünyamin Şahin

Yak kendini çıksın dumanın arşa
Yahut doğ yeniden sıfırdan başla
Hayat çevirmez yönünü illaki aşka
Yık gönlünü onar ilahi aşkla

Sır verme rüzgara eser tarumar eder
O sırdan sana kalır sonsuz bir keder
Olursun bağrı yanık abdal derbeder
Dünya bu, mecnunlara zulmeder

Sarsılsın göklerin yedi kat üstü bağır
Nasılsa yeryüzündeki cemaat hepten sağır
Ruhun daraldıkça dualarına Rabbini çağır
Bil ki senin yükün dünyalardan da ağır

Sor yüreğine,koy elini üzerine kalbinin
O duyarsa tüyden hafif eder onca derdini
Etme isyankar, tut dilinden kendini
Kırma kırılsanda yen o sonsuz öfkeni