Yak! Ateşinde Kavrulayım Şiiri - Yeşim D ...

gönlümün sarhoş rahminden
ayık sevda doğurdum / bağıra bağıra
yol verdim duldalı düşlerime
yapraklarımın hazan da sararacağını düşünmeden

silik sevdaların baharında yeşermedim ben!
yönüm güneşe doğru
yıldızlar taşıdım avuçlarımda
sisli dağların ardını merak etmedim
sevdamın sancısını çekerken
güvercin kanatlarına yapıştım / büyüdüm
yavaş yavaş

nazenin bedenimde yaktım
hasretin kor yangınlarını / üşüdüm
hilkatim de vardı sadakat
bir siluetin peşinde
ak teller düşse de / kumral başıma
şakaklarıma hüzün de asılsa
kaldırımlara baş koydum / titredim
ah! etmedim

kin, nefret barındırmadım bağrımda
ak gerdanıma inciler dizdim
gökkuşağına sardığım sevdam / apak
kirletilmemiş bir aşkın
sevgiyle kundaklanmış çocuğuyum
ellerim de gül kokusu saklı
yaklaş!

hüznü ıslattığım meyhanelere
doğmuyor güneş
kadehleri devirdim
gönlümün sağır kalan koyaklarına
görmüyor musun?

koca şehir uykuda / nefesleniyor
bir ben ayaktayım
bir de düşlerim
sokaklar kimsesiz
kaldırımlar soğuk / karıncalar pusuda
sesleniyorum sana / gücüm yettiğince
gırtlağım yanıyor
neredesin?
ağlıyorum!
ağlıyorum!
güneş uzaklarda
şafak ayak altında
ezik

gel!
kızıla boya şafağımı
yağmur bulutlarımı hançerle
kalemim siyah yazıyor
kırmızının peşindeyim
medet bekliyorum Ey Sevgili!
araf ta bırakma beni

didarın karşısında eğik başım
bakışların gürz olmasın
fetihte bulunduğum / nice şehirler bıraktım ardımda!
isimlerini unuttuğum

şimdi!
memleketim bildiğim sana geldim / geri çevirme

ah! sevgilim
yolun sonunda varsan eğer
bastığım yerler ateş olsa
yüreğimin yangınını döke saça
nehir olur akarım sana
yine sana
hep sana