Yahya Uzunal Şiirleri - Şair Yahya Uzunal

O kadar saf ve temiz seviyorsun ki o kadar masum bir kalbin var ki insana kendini sorgulatıyor
Yanındayken düşüncelere dalmak yerine hayallere sebebiyet veriyor
O kadar güzel gülüyorsun ki içimde ölen umutlarım yeşeriyor kapanmaz dediğim yaralar iyileşiyor
Bir bakışla başlayan hikaye ilk öpücükle devam ediyor
Nefesini hissettiğim her an bir şeyler ölümsüzleşiyor içimde
Durup bakmaya kıyamadığım gözlerin oysa ne çok şey anlatıyor bana

Kimisi maldan şikayetçi kimisi candan
Kimisi yarından şüpheci kimisi haktan
Kimisi sevgiden uzak kimisi yardan
Kimisi hastalıktan ölür kimisi haktan

Yalnız kalmak üzmez insanı kalabalıklar içinde yalnız hissetmek üzer. İnsanı duygularının anlaşılmaması yorar .
Hassas ruhlu insanı kibirli insanların egosu küstürür hayata sonrasında susar insan kendine döner .Yanlız kalmamıştır aslında yanlızlığı tercih etmiştir . İçten gelmeyen her duygu yapmacık sayılır .Kalbi küser kendine gözleri eskisi gibi bakmaz insanlara .Yalanın kokusunu ötelerden alır .Artık farklıdır insan yaşamak gülmek eğlenmek yabancılaşmıştır artık ona o saatten sonra tek bir şey ister insan gömülmek ister çünkü çoktan ölmüştür ...

Kurtar beni bu lanetten azcık merhametin varsa
Cami klise önemli değil veyahut bomboş bir arsa
Tepemden bombalar yağarsa ben ne zaman çocukluğumu yaşayacağım
Mezara gömdüğüm anam babamsa canım yandığında kime sarılacağım

Kurtar beni bu lannetten azcık insanlığın kaldıysa

İnsan sevdiğini nasıl unutur
Onun için ettiği sözleri
Nasıl unutur ilk kondurduğu buseyi
Nasıl unutur o ilk göz göze geldiğindeki telaşı

İnsan sevdiğini nasıl unutur

Bir gün gelecek adımı anacaksın
Nerde nasıl diye soracaksın
Maziye dönüp derin derin dalacaksın
Unutma yaktığın kadar yanacaksın

Düşlerimde gecelerimde sen vardın

Ölürsem unuturmuyum seni gerçekten
Dinermi içimdeki yanlızlığın sesleri
Son nefesimi verdikten sonra bitermi her şey
Yoksa baştanmı başlar günahlarımın azabı

Kurtulurmuyum samimiyetsiz yüzlerden ölünce

Rastlantıdan ibaret olmayan mısralara yazıyorum adını
Kalbim tam doldurmak üzereyken sevdaya miladını
Sen gülüyorsun ve ben yine sayıklıyorum adını
Dur bozma gülüşünü biraz daha çıkartayım tadını

Bir dokunuşun bin derdime deva geliyor bilemezsin

Dünyanın hiçbir yerinde bulamadım seni
Sahi nereye kaçıp sakladın sevgimizi
Düşüncelere boğulduğum an daldım gülüşlerine
Sahi nereye sakladın gülüşlerini

Şimdilerde sallanmak bile zevk vermiyor bana
Çocukluğumu özledim sanki birdenbire
O masum zamanları geçeli çok oldu
Salıncak sırası yerine ölüm günümü bekler oldum