Yahya Kemale Şiiri - Ahmet Şenyuva

Artık demir almak günü gelmişse zamdan meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan demiş üstad
Üstad o gemi oraya gelene kadar neler çekti biliyormusun ne darbeler ne acılar iz biraktı,yüreğim, adeta bir zemheri kuytusu oldu, yüreğim kabardı, gönlüm ağladı, topraksız kaldım susuz yattım, acılarla göz göze gelerek bakış attım
Duvarlarimda beton lar çatladı, içimde fırtınalar patladı
Ama hiç yarabandı olmadı, ne yolcu ne hancı ne de yol yorgan bilmez yabancı
Yüzlerce defa su aldı, binlerce defa rotasiz kaldı
Çok kaptan kiraladım, kalbimin karşiliğinda
Ama kalbimi alacak bir kaptanım olmadı
Bazılarına ödünç verdim, çaldılar bazılarına emanet ettim, kırdılar
Hayallerimi alanlarimi söylesem üstad sana umutlarimi yok edenlerimi söylesem
O gemi demir alma gününe kadar peşimden ağlayanım bile olmadı, dünya hep döndü ama benden gidenler hiçbir zaman dönmedi
Senin için o sessiz gemi dir belki,ama benim için en neşeli, en kalabalık gün yeterki, o demiri bıraksınlar SEN BENI O ZAMAN GÖR ÜSTAD.

AHMET ŞENYUVA
(NİVAHMET)