Yağsın Bulutlar Şiiri - Muzaffer Özdemir

Kendimiz istedik çektik sevdayı
Gönlümüze şahit tuttuk mevlayı
Bela olup bulaştırmadık belayı
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Sevmek rüzgarı esti dağımızda
Gül açtı bülbül öttü bağımızda
Özümüz insandı her çağımızda
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Tat kattık yavan yağsız aşımıza
Razı olduk ne geldiyse başımıza
Çok sabır öğrettik göz yaşımıza
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Yanlışa dur deyip sırlar tutandık
Utanmazları gördük biz utandık
Haklılar nezdinde sözcü atandık
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Kimseye üstten kibirle bakmadık
Kusuru olana bir kulp takmadık
Kimsenin üstüne ateş yakmadık
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Bey adam hanıma saygımız oldu
Yetim yoksul için kaygımız oldu
En çok kendimize yargımız oldu
Yağsın rahmetini bize bulutlar.

Bize yakışmazdı kabalık benlik
İstedik herkesten az bir içtenlik
Can isteğimiz yüzlerde güzellik
Yağsın rahmetini bize bulutlar.