Çocukluğumda elimi beyaz kağıda koyar,
kalemimi gezdirirdim çevresinde,
enbüyük eserim,cinali belkide.
Renklerle ilk tanışmam gibisin,
gökkuşağı tadında kişiliğin,
ana renkler sen,nötr renkler utangaçlığın...
Şimdi ben,hiç bilmediğim,görmediğim,
yüzünü çizmek istiyorum.
Buğulu sesini özlemle dinlemek,
dinledikçe yağmurun sonrasını,
beklemek istiyorum.
Ve yine istiyorum;
hep sevgiyle kalmanı...
Kayıt Tarihi : 20.5.2008 20:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!