Yağmurun Kucağında Balıkesir

Ey Balıkesir,
Yalnızlığımın üstünü örten yumuşak bir örtü gibisin.
Yağmurunla kalbimdeki yaralara merhem,
Islak sokaklarınla yorgunluğuma sığınak,
Sessizliğine tutunduğum bir limansın.
Yağmur damlaları ayak izlerime eşlik eder,
Sokaklarını adım adım dolaşırken
Ve ben, içimdeki sessizliği
Senin göğünde eritir,
Senin yağmurunda hafifletirim.
Ey şehir,
Ne İstanbul gibi kalabalık,
Ne Ankara gibi telaşlısın.
Senin özün,
Yağmurla parlayan taşlarında gizli,
Senin koynun yalnız kalanın bile
Kendini tamamlanmış hissettiği bir dinginliktir.
Ve ben,
Hiçbir şehri yürümeye bu kadar hevesle Uyanmamıştım..
Hiçbir sabah, senin yağmurlu sabahların kadar
İçime huzur taşımamıştı.