Yağmurun Kaçırdığı Keçiler

Ay şekil bir akşamdır
Bahçeden çıktığında gül
Ömür kolay söylenir sensiz
Zihnim kendini kemirir

Burada yağmurun kaçırdığı keçiler
Sanrısı damarlarımda gezsin
Pişmanlık doldurur genzi

Artık
Gelmeler üstüne
Gidenlere şarkılar söylemeyin
Beklemeler içinde girdim toprağa
Tohumluk değildim
Heybeden düştü aşk bahtıma

Batıp çıkan köpük taşları
Aldığında kanımdan oksijeni
Armağanı çiyin
Çaydan su çekilsin
Çamurdan saman
Yardan geçildi
ve battı güneş karşı dağdan