Yağmurun Hışmı Şiiri - Necat Önder

Akşam olmak üzere yağmurda damlıyordu
Gönlümü bulutlara açtım, açtım ağladım
Beklide İzmir bu gün seni selamlıyordu
Hayali kanatlarla uçtum, uçtum ağladım

Yağmur çiseleyerek öperken yanağımı
Ben bulutlara diktim iki göz kapağımı
Ve düşledim bulutla olan ortak bağımı
Çılgınca caddelerde koştum, koştum ağladım

İnsanlar saçakların altına koşuşurken
Kaldırımlarda seken bir ben vardım yalnız ben
Yağmura katık olsun diye iki gözümden
Yıllanmış gözyaşımı saçtım, saçtım ağladım

Gâh daldım uzaklara yağmurun eşliğinde
Gâh düştüm çukurlara yolların eşiğinde
Gâh bir çocuk misali o hayal beşiğinde
Gerçek denen düşmandan kaçtım, kaçtım ağladım

Gâh yağmur serpiştirip gâh güneş açıyordu
Gâh yağmur hızlanıyor gâh güneş kaçıyordu
Gâh biri öbürüne cilveler saçıyordu
O zevki; hissederek içtim, içtim ağladım

Bir sarhoşluk demine doğru böyle yol aldım
Sanki bir anda olsa gerçek huzuru buldum
O iki sevgiliye ben böyle şahit oldum
O gün nasıl kendimden geçtim, geçtim ağladım

Ve sonra güneş birden gömüldü bulutlara
Sanki simsiyah bir tül örüldü umutlara
Bileklerime kadar gömülürken sulara
Yağmurun gazabından kaçtım, kaçtım ağladım