Yağmurun Hasretle Ağlayışı Şiiri - Yolcu ...

Yağmurlu bugün buralar.
Özlemin selinde kaybettim kendimi her zaman ki gibi.
Etrafım ateş çemberi.
Yolum hüzün.
Son durak ölüm.

Yine bir sabah vakti sigaramın dumanında siluetin.
Yüreğimde tarifi imkansız hasretin.
Geç kalınmış bir sevdanın vuslatı
Kan ağlıyor gözlerim.
Ve ben ortasındayım anlamsız düşüncelerin.

Bak; Beni ben yapan içimdeki çocuk ağlıyor, susturamıyorum.
Sana söylediğim her kelimem de utanıyorum.
Ne söylesem boş.
Ben anlamsız zamanın neresindeyim, bulamıyorum.
Dedim ya; seni çok özlüyorum.

Umutlarıma ip bağlayıp salmıştım gökyüzüne.
Bilmezdim; ayrılığın ölümün yansıması olacağını yüreğimde.
Şimdi sözler kaçıyor bir bir sessizliğe.
Çekildi can, kesildi nefes.
Ve şimdi hüznün yağmurunda buluşuyor ayrılığın tenleri.

Yanıp yanıp kül oldum sana.
Takıldı düşler ve sözler ayaklarıma.
Ayrılığına savrulup dem vurdum aşka.
Ama unutma ki;
Sen duymuyorsun diye sesim yok olmaz...
Sen bilmiyorsun diye duygularım kaybolmaz...

Ey sevgili…
Sessizliğimin son demindeyim...
Bir gün, gözlerim gözlerindeyken gerçekleri öğreneceğiz ikimiz de...
İnanıyorum...
İstiyorum...
Umuyorum...
Ve hayal ediyorum...
Bu hayalle yaşayacağım belki karanlıkta...
Belki hüzünlü ama olabildiğine sevdalı...

Ve son kez; kendime ve sensizliğime ağlıyorum.
Sigaramı yaktım siluetine bakıyorum.
Artık zamanın önemi yok.
Hani dedin ya; ‘’Hiç değişmemişsin’’.
Evet; sahi hiç değişmedim.
Çünkü o anki söylediğim tüm cümlelerim; bir kaçış değil, seni kırmamak için susuşumdu.

Şimdi için rahat olsun sevdiğim.
Seni senden alacak.
Seni sana anlatacak.
Sensiz bu hayatı yaşayacak.
Kalmadı mecalim.

Dedim ya ey sevgili.
Yağmurlu bugün buralar.
Özlemin selinde kaybettim kendimi her zaman ki gibi.
Etrafım ateş çemberi.
Yolum hüzün.
Son durak ölüm.