Biliyorsun, mutsuz bir kadınım ben.
Kurutulmuş orkideler de bilir bunu,
Beyaz sabahlığımda.
Gökyüzü rengini nerden almışsa,
Yüzünü rüzgara dönmüş bir bahar dalından kırıldı kalbim.
Bu kadar vefasız olma.
Yağmurun gözyaşlarını silmek bana düşüyor sonra.
Halbuki;
Akşamların en güzeli yanlarını anlattım
saksıda asılı duran üç beş
Kaktüs yaprağına.
Aksilik bu ya,
Yanlış anlamışlar..
Ben de hiç dokunmadım.
Öyle sansınlar..
Kayıt Tarihi : 14.8.2019 00:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özge Özgen](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/14/yagmurun-gozyaslari-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!