Yağmurun Gözyaşları Şiiri - Hıdır Yallı

Yağmurun gözyaşlarıydı,
Gözyaşlarıma karışıp akan,
Sicim gibi akışlardı boynuma dolanıp duran,
Beynimin içinde sancılayıp duran,
Birkaç koyun ve keçiydi,
Peşinde pejmürde koşuşturan ben ve çocukluğum.
Hem yağmur, ardından doluydu,
Yüzümü, başımı, bedenimi bombardıman eden.
İliklerime kadar duyumsayıp ıslandığım.
Hoyrat dağlardı beni içine alıp yuyalandıran.

Sonbaharın acımasız gökgürültüsüydü,
Evimden taa uzaklarda beni yalnız bulan.
O köhnemsi ardıç kuytularıydı beni barındıran,
Başucundaydım koyun ve keçilerimin.
Birtanesi bile zayi olmasın diye koşuşturduğum....
Perişan olmuştum yine dağ boylarınca,
Dolanıp dururdum gün boyunca onların peşisıra.
İçim ağlar, tenim sızlar, kimse duymazdı.
Gün döner, akşam olurdu dönerdim evime.
Bir huzur dolardı yüreğime, dağlar, hey gidi dağlar.
Çocukluğumdaydı bütün bunlar hüznüm geçmişime,
Gözyaşlarımın kemendiydi yağmurla buluşan,
Yanaklarımda sicimlenip boylu boyumca uzanan...