Yağmurun Gelini Şiiri - Mehmet Doğanay 2

Mavzerler çiçek atıyor,
             Bu gece
                      Gökyüzüne
                            Sessiz sessiz
Ve
    O, bulutların çiçekler
         Açmasını beklerken       
             Yeryüzündeki çiçekler
                 Eziliyordu ayaklarında

Yeryüzünden gökyüzüne               
    Yağmur yağdı
        Yağmurun gelini, elçi oldu
            Çalınan zaman için
               Kum saatini ters çevirdi
Bu bir yanılgının baharıydı
    Bir anlıktı
       Ama
           Ortadogudan Antarktikaya
               Bir yeşillik yayılmıştı
Şimdi,
   Antartikadan Ortadoğuya
       Yeşillikleri yolma vakti

Mavzer sustu,
Bir melodi aldı.
Kum saati dolu
Akmıyor, zamansız.
Bulutlar saksı,
Kökleri uzayda.
Yağmurun gelini,
Evine dönüyor