Yağmurun En Mutlu Şemsiyesi

Sormadınız ama anlatayım
İşte bir O vardı
Düşünürdüm
Birçok şey de vardır sevdiği şu hayatta
Ama mutlaka daha çok olmalıydı sevmedikleri
Sevmediği zamanlar sevmediği sokaklar
Sevmediği yemekler sevmediği kokular
Sevmediği korkaklar
Kim bilir ne kadar çok detay vardı bu dünyada
Hiç sevmediği
Kendimi sevilmeyen bir ayrıntı olarak gördüm hep
İçine hiç bakamadığım gözlerinden
Öylece sustum
İşte böyle başladım bu şiir illetine
Ama yine de şunu söylemezsem haksızlık etmiş olurum kendime
Bulutlar ne kadar toplansalar da tepemde
Yağmurun en umutlu şemsiyesi bendim