Yağmurun Elleri Yakıyor Güneşi...

Yağmurun ellerini yakıyor güneş...
Emir düzelmeyi bekliyor damla damla...
Yeni bir hayat başlıyor yine sana
En yeni ölümlere gebe bir gelecek geliyor...
Yokluğuna alışmalı yeryüzü...
Tüm kıyılar öldürmeli denizlerini...
Dağlar boğmalı bağırlarındaki gölleri
Tılsımlı sevdalarını kaf dağına saklamalı
Tüm leylalar...
Canıma yapışmalı
Öldürdüğüm çocukların minicik elleri...
Canım sandalcı olup asılmalı küreklere...
Beyaz kaderine yazılan suçu asılmalı boynuna..
Asıl sen benim canımsın
Asılmalı küreklere...
Varlığında
Yokluğunda
Anlamsız senin!
Kendi elinle büyüttüğün sevgiler çürüdü bir bir
Ölüm öldürdüler
Karanlıklar içinde...
Güneşi ikiye yaracak emir mi senin...
Minicik ellerinde
Güneşin ateşini yakan yağmur mu?
Cıkartıp attığın canım mı?
Miniciğinin mezar taşındaki isim mi?
Gökyüzüne bakıp durma
Karanlık görmek istemiyor seni...
Gün ağarırken bulutlar
Ağlamıyor senin gibi...
Sana gelen haberlerden
Kıyametin haberi yook! ..
Sevmesini bilmiyorsun sen
Ölmesini bildiğin gibi...
Öldürmesini bilmeseydin keşke...
Sevdirtemezdin kimseyi...
Yada yada
Sadece
Herşey ama herşey için
Pişman olmayı bilebilseydin...
Kimseyi değil
Sadece ölümü öldürebilirdin
Ve herkes hayat bulurdu
Sabah gözlerinde...
Üzgünüm
Üzgünüm
Üzgünüm
Ama
Pişman değilim!
Demeseydin keşke!

Simurg_b (Ö.D.)