Yağmurun Düşü Şiiri - Mehmet Erdoğdu

Ne var bunda?
Boşluğa asıp hüznümü
Ölümcül yalnızlıklarıma
Sensizliği giydiriyorum
Bir yağmur taneciğinde
Yetim bir
yağmur taneciğinde.

Sesini rüzgar yapıp
Kırık kanatlı serçeye
İstanbulu seyrettiriyorum
Denizi,
ıslak gökyüzünü,
Ankara kimsesizliğimi
Kızılay'da kendiyle konusan
tu-tar-sız-lı-ğı-mı

Hem sana ne ki?
Bu benim düşüm
Bu benim düşüşüm
Tutamam mı sandın yoksa?
Ellerin gibi
Rüzgarı.

Bak ben
Yağmur taneciğiyim şimdi
Bir başıma yağıyorum
Denizin üstüne
Korkma heme
Bu ilk intihar teşebbüsüm değil
Çok kez düştüm
Demli sıcak çayların içine
-sensiz dost meclislerinde-
Gözlerini ararken bir de
Islak çimenlerin üstünde.

Bilmezsin!
İlk şarabı tattığımda dudaklarından,
Sen sürgünlüğümün rahminde
Yeni filiz veriyordun
Yarınsızlığıma.

Sen merak etme beni
Ağzımda kekremsi tadıyla dudaklarının
Hayallerimi çizerim gene
Gecelere.

Özlediğim İstanbul gibi
İstanbul sevdiğim

Sen üzülme,
Şizüfren gecelerimde
seni düşünüp
Çıkarım gene sabaha

Biraz yarım,
Biraz kırık da olsa....