Yağmurun Ardından Saklanan Anılar

Islak sokaklarda geziniyor izlerin,
Her damla bir sır gibi düşerken taşlara,
Geçmişten bir gölge usulca canlanıyor.
Yağmurun ardından süzülen seslerin
Bir duvar dibinde sakladığı o anılar,
Sanki unutulmuş, kayıp bir masal gibi.

Bir şehir ki, gecenin karanlığında uyur,
Gölgeleri hatıraların peşine takılır.
Eski, kırık bir bankın üzerine çöküyor zaman,
Sanki bir aşkın, yarım kalan sözüyle dolu.
Yağmur, hüzünle dokunuyor her köşeye,
Ve sen, her damlada yeniden doğuyorsun.

Bir pencere aralığında, belki yıllar öncesinden
Bakıp duran biri var, yüzü silik bir düş gibi.
Gözlerinde sakladığı tüm o eski günler,
Sokağın soğuk sessizliğinde yankılanıyor.
Yağmurla silinip giden izlerinde,
Bir hatıra, bir zamanın yankısı var.

Islak kaldırım taşlarında sessiz ayak izleri,
Belki o eski kahkahaların, eski düşlerin izi.
Sen orada, ben burada, yağmurun ardında
Bir şehir ki geçmişin gölgeleriyle dolu,
Ve biz, o gölgelerin izinde sürükleniyoruz,
Yağmurun anlatamadığı bir hikaye gibi.

Yağmur dinince, şehir sessizce içine çekilir,
Sokaklar unutulmuş bir şarkı gibi susar.
Ve senin bakışların, o derin hüznüyle
Bir sır gibi yayılır, boş kalan her köşeye.
Her damla bir anı, her gölge bir nefes,
Ve biz, yağmurun ardında saklanan o eski sevdada.