Yağmurum Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Yağmurum,
Bugün efkarlıyım derinden.
Kendimi sokaklarda arıyorum.
Kovalıyorum gölgemi saatlerce.
Anlıyorum, bulmak imkansız.
Sigara sarıyorum gazete kağıdından.
Ciğerime işliyor yangının zehri.
Ve ben,
Bulamayacağımı bile bile,
Gölgemi arıyorum saatlerce.

Yağmurum,
Bakma bana öyle acı acı.
Daha ezilmedim, ayaktayım dimdik.
Kelimeden yoksun saatler geçiyor.
Sevgiliye söylenmemiş kelimeler.
Bir yalan makinesine bağlamışlar beni.
Başımda güneşin aydınlığı parlar.
Gözlerimden kan boşalır.
Sevdamın yalanını isterler benden.

Yağmurum,
Çıkmaz bir sokağa daldım bir an.
Aradım çıkışı, bir türlü bulamadım.
Eski sevdalar belirdi gözümde.
Koyup iki zamanı kör bir kuyuya,
Şimdiki sevdamı akladım suçundan.
Açıldı önümde yeniden kapı.
Uzlaştım gönlümün acılarıyla.
Sevdama sarıldım, tüm varlığımla.

Yağmurum,
Bana öyle vefasızlık etme.
Bir dakika olsun dinle beni.
Susturma gözlerini öyle habersiz.
Cam arkasından bile olsa,
Göremediğim sevgiliyi, çağırsan benim yerime.
Beklesen saatlerce, geleceği zamanı.
Zamanın akıp gittiği yerde,
Sen de akıp gitsen, beklenen gelmeden.
Ağıtlar yaksam ardından.
Yıkılmış duygularına arka çıksam.
Sana, bir ömür sürecek, sevdamı sunsam.
Uzayın bittiği yerde, seni tekrar bulup,
Lekeli yağmurum diye sarılsam sana,
Sonsuza dek.